Komunikaty

Rządzący zdają się wykorzystywać prawo karne w sposób wysoce instrumentalny i nieproporcjonalny, chroniąc przy tym bardzo szeroko określone, wybrane grupy społeczne. Oddając w prokuratorskie ręce decyzje o tym, czy i w jakim stopniu doszło np. do lżenia instytucji kościoła, projektowane przepisy faktycznie mogą doprowadzić do uciszenia wszelkiej publicznie wyrażanej krytyki. Jednocześnie krytycy uzasadniający swoje wypowiedzi motywacją religijną będą mogli się wyrażać nieomal dowolnie na każdy temat.

Przedstawiając Komisji przyjętą niedawno nowelizację ustawy o SN, trudno będzie rządowi przekonać ją do wypłaty pierwszej transzy z Funduszu Odbudowy – szczególnie, że z pierwszych komentarzy kierownictwa Komisji wynika, że przyjęte zmiany są niewystarczające, by spełnić zaproponowane kamienie milowe.

Niestety, przepis, który miał chronić policjantów przed rozpoznaniem i ewentualnym prześladowaniem, stał się swoistym immunitetem dla łamiących prawo funkcjonariuszy pododdziałów zwartych. W przestrzeni medialnej powracają sprawy przekroczenia uprawnień oraz nadużywania środków przymusu bezpośredniego przez funkcjonariuszy oraz, co bulwersujące, umarzanie postępowań toczących się przeciwko naruszającym prawo policjantom z powodu niemożności ustalenia sprawcy czynu. 

Pod szczytnym hasłem zwiększenia jawności życia publicznego, posłowie Solidarnej Polski chcą tak naprawdę przekazać do wiadomości publicznej informacje o charakterze prywatnym, co wpisuje się w wytworzony przez obecną władzę negatywny klimat wokół środowiska pozarządowego, w tym tych organizacji, których cele nie są aprobowane przez rządzącą większość. Nie jest więc zaskoczeniem, że komentowana propozycja łudząco przypomina rozwiązania rosyjskie i węgierskie uznane za naruszające prawa człowieka. Projekt ustawy należy zatem ocenić jednoznacznie krytycznie.

W wyniku tej decyzji mamy sytuację, w której osoby posiadające starszy telewizor lub dekoder (przypomnijmy – to ok. 1,5 mln gospodarstw domowych), od końca czerwca br. stracą dostęp do wszystkich stacji komercyjnych, a utrzymają dostęp do programów TVP. TVP przełączy swój sygnał dopiero (najpóźniej) z końcem 2023 roku. Powstała więc sytuacja skrajnie nierównego traktowania nadawców przez państwo. Rząd tylnymi drzwiami nadał TVP na najbliższe półtora roku przywilej bycia jedyną dostępną dla dużej grupy obywateli telewizją. 

Prezydencka nowelizacja ustawy o Sądzie Najwyższym nie tylko nie przybliża Polski do realizacji kamieni milowych uzgodnionych z Komisją Europejską, ale mnoży wątpliwości co do spełniania obowiązujących standardów unijnych m.in. w zakresie niezależności nowej Izby Odpowiedzialności Zawodowej. 

W 2021 roku „Rachunek od państwa” wyniósł 30 736 zł na mieszkańca Polski i był o 982 zł wyższy niż rok wcześniej. Łączne wydatki publiczne na mieszkańca były w 2021 roku o 1300 zł wyższe od dochodów. W rezultacie dług publiczny na mieszkańca wzrósł do 37 405 zł (z czego 6946 zł poza konstytucyjną definicją długu i poza kontrolą parlamentu) i był o 2138 zł wyższy niż w 2020 roku. Z powodu nakręcanej przez polityków spirali populizmu wiele wydatków w tym i przyszłym roku wzrośnie. Dodatkowo wzrosną też odsetki od długu publicznego: według „Wieloletniego planu finansowego państwa na lata 2022–2025” odsetki na mieszkańca w tym roku wyniosą 1258 zł, a w roku przyszłym aż 1705 zł.

Posłowie niemal jednogłośnie zagłosowali za przyjęciem ustawy o „wakacjach kredytowych”. Choć obecnie priorytetem powinno być zduszenie wymykającej się spod kontroli inflacji, politycy opowiedzieli się za programem powszechnym, który poważnie utrudni zadanie Radzie Polityki Pieniężnej. Wszelkie racjonalne pomysły kierowania wsparcia tylko do osób znajdujących się w faktycznie trudnej sytuacji ustąpiły antybankowemu populizmowi głoszonemu przez niemal wszystkie opcje polityczne. 

PO postanowiła nie przedstawiać pomysłów na reformy, które zapewniłyby polskiej gospodarce szybki wzrost w kolejnych latach. Zamiast tego bierze udział w festiwalu nieprzemyślanych obietnic, proponując dwa wielkie programy „zrzucania pieniędzy z helikoptera” – pomocy dla kredytobiorców i podwyżek wynagrodzeń w sektorze publicznym – dorzucając do tego pomysł powołania nowych funduszy. Jednocześnie nie sprzeciwia się populistycznym pomysłom wydatkowym będącego u władzy PiS-u. Populistyczne pomysły nigdy nie mają dobrego uzasadnienia. Tym bardziej należy uznać je za szkodliwe i nieuzasadnione w warunkach kilkunastoprocentowej inflacji, gdy podwyżkom stóp procentowych powinna towarzyszyć wstrzemięźliwość fiskalna.

Według danych Głównego Urzędu Statystycznego (GUS) inflacja w Polsce (mierzona wskaźnikiem cen i usług konsumpcyjnych, tzw. CPI - Consumer Price Index) w kwietniu br. wyniosła 12,4%. W przestrzeni publicznej pojawiła się jednak liczba 22% jako poziom inflacji w kwietniu. 12 maja br. przywoływał ją Donald Tusk, twierdząc, że to „prawdziwa” inflacja w kwietniu. To twierdzenie jest nieprawdziwe.