Komunikaty

Wobec pojawiających się w przestrzeni publicznej licznych nieścisłości i przekłamań na temat konsekwencji niedawnych orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości dotyczących systemu dyscyplinarnego wobec sędziów w Polsce, jako przedstawiciele organizacji pozarządowych i środowisk prawniczych działających na rzecz ochrony praw i wolności człowieka czujemy się w obowiązku przedstawić obywatelom rzeczywisty stan sprawy.​

Polska potrzebuje kompleksowej, długookresowej strategii migracyjnej - wraz z symulacjami, wariantami i ilościowymi celami. Projekt „Polityka migracyjna Polski – kierunki działań 2021-2022” autorstwa MSWiA udaje tylko dokument strategiczny, a w rzeczywistości kontynuuje przyjęte przez PiS podejście udawania, że konieczność przyjmowania coraz liczniejszych imigrantów nie istnieje, aby nie drażnić części prawicowych wyborców. W to podejście wpisuje się traktowanie imigracji jak kwestii bezpieczeństwa zamiast jako rozwiązania problemów rynku pracy i rozwoju gospodarczego. 

W państwie opartym na zasadzie pluralizmu mediów istotne jest, by debatę publiczną  kształtowało jak najwięcej różnych głosów. Wszelkie działania państwa zmierzające, bezpośrednio lub pośrednio, do monopolizacji tej debaty – w tym takie jak przewidziane w omawianym projekcie – utrudniają obywatelom dostęp do rzetelnej informacji, a w konsekwencji uniemożliwiają rzeczywistą kontrolę działalności rządzących sprawowaną w imieniu obywateli przez media.

Rząd właśnie utworzył kolejny fundusz poza budżetem państwa, poza kontrolą parlamentu. Nomen omen skrót tego funduszu to PIS (Program Inwestycji Strategicznych).  W Sejmie dyskutowany był właśnie projekt zmian w regule wydatkowej rozluźniającej przestrzeń wydatkową o dalsze dziesiątki, jeżeli nie setki miliardów złotych.

W zakładce „oświadczenia majątkowe” na stronie internetowej Trybunału Konstytucyjnego oświadczenia Jarosława Wyrembaka i Rafała Wojciechowskiego, będących jednocześnie wykładowcami uniwersyteckimi, zamazano informacje o zatrudnieniu na uczelniach w sposób uniemożliwiający ich odczytanie.

Pomimo bardzo wysokich wydatków publicznych na politykę rodzinną w Polsce, jej efekty pozostają niejasne. Publikowany przez GUS wskaźnik dzietności nie uwzględnia emigracji po przystąpieniu Polski do UE, co silnie zaniża jego wartości i w praktyce uniemożliwia prowadzenie polityki pronatalistycznej opartej na dowodach. Projekt Strategii Demograficznej 2040 ignoruje ten problem, nie wyciąga wniosków z porównań międzynarodowych, których dokonuje, a same obszary polityki demograficznej opisuje w sposób, który nie pozwala ocenić potencjalnych efektów skoncentrowanych w nich działań.​

Rząd i władze monetarne stąpają po cienkiej linie. Władze monetarne ryzykują trwałym nakręceniem spirali płacowo-cenowej, które może skutkować uporczywą i wysoką inflacją. Ryzykują wartością polskiego pieniądza, za którą zgodnie z Konstytucją odpowiadają. Strategia „łatwego pieniądza” nie służy odbudowie i rozwojowi, pomaga jednak w utrzymaniu władzy przez obecny obóz rządzący. Rachunek za to płacą zwykli obywatele. 

Pomysł na utworzenie Prokuratury Europejskiej powstał w związku z dostrzeżeniem faktu, że kiedy za faktyczne ściganie przestępstw naruszających interesy finansowe UE odpowiedzialne są jedynie organy państw członkowskich, nie zawsze dochodzi do skutecznego zakończenia postępowań. Intensyfikacja walki z przestępstwami naruszającymi interesy finansowe UE jako cel działań krajowych organów ścigania nie zawsze była dotychczas realizowany w wystarczającym zakresie. Dlatego też, zgodnie z zasadą pomocniczości, państwa przystępujące do PE zadecydowały o podjęcia próby osiągnięcia go na poziomie unijnym, motywując to doniosłością problemu.​

Rzeczywisty sposób funkcjonowania tajemnicy dyplomatycznej pokaże praktyka działania służby dyplomatycznej i orzecznictwo sądów administracyjnych. Dla wszystkich ceniących jawność życia publicznego istotne powinno być niepogarszanie standardu dostępu do informacji, co w kontekście omawianych przepisów powinno być lepiej widoczne w pierwszych miesiącach obowiązywania nowych regulacji.

Programy mieszkania bez wkładu własnego i bonu mieszkaniowego sformułowane w „Polskim Ładzie” poprzez wspieranie popytu nie będą miały istotnego wpływu na podaż mieszkań, a mogą prowadzić do wzrostu ich cen – w najlepszym razie ich efekt będzie ograniczony. Cel redukcji deficytu mieszkaniowego do 2030 roku zostanie najprawdopodobniej zrealizowany przez sektor prywatny bez żadnej dodatkowej pomocy ze strony rządu.