Najnowsze publikacje

W ostatnich latach rozgłos zdobyła „nowoczesna teoria monetarna” (ang. Modern Monetary Theory – MMT), która w gruncie rzeczy nawiązuje do starych koncepcji, że przez masowe tworzenie pieniądza można zapewnić gospodarce stabilność i rozwój. Wśród zwolenników tej teorii próżno szukać jakichkolwiek uznanych ekonomistów. 

Mnogość regulacji ograniczających konkurencję i wymianę, skomplikowanie przepisów nieelastyczność przepisy prawa pracy oraz często zbędne i dublujące się obciążenia biurokratyczne to powszechnie znane hamulce dla konkurencyjności polskiej gospodarki. Jednak oprócz nich przy ocenie działań regulacyjnych państwa trzeba brać też zmienność i nieprzewidywalność tworzenia prawa. O ile do złych regulacji przedsiębiorcy są w stanie się w dłuższym okresie dostosować, o tyle wprowadzane często i nagle zmiany burzą jakiekolwiek ich plany.

19 listopada, w odpowiedzi na wyrażoną dzień wcześniej zapowiedź Prezesa Rady Ministrów, większość sejmowa (PiS i część Kukiz’15) podjęła uchwałę „wspierającą działania Rady Ministrów w zakresie negocjacji budżetowych Unii Europejskiej”. Motywem przyjęcia tej uchwały są trwające negocjacje nad wieloletnimi ramami finansowymi (na podstawie których przyjmowane są roczne budżety) oraz pakiet aktów prawnych, w tym tzw. fundusz pocovidowy i rozporządzenie o powiązaniu wypłaty funduszy unijnych z praworządnością. 

Dzięki Unii Europejskiej polskie firmy mogą działać na rynku nie tylko krajowym, na którym 38 mln Polaków wytwarza 1% światowego PKB, lecz na rynku europejskim, gdzie 528 mln Europejczyków wytwarza 22% światowego PKB(dla porównania Stany Zjednoczone wytwarzają 24% światowego PKB, a Chiny – 16%). Większy rynek pozwala na szerszy zakres specjalizacji, a co za tym idzie prowadzi do wzrostu produktywności, od której wprost zależą wynagrodzenia pracowników i poziom życia.

Forum Obywatelskiego Rozwoju prezentuje drugi z serii raportów na temat kryzysu praworządności w Polsce. Druga część dotyczy międzynarodowych reakcji na kryzys i obejmuje Unię Europejską, Radę Europy, ONZ i pojedyncze pomioty, takie jak organizacje pozarządowe i państwa.

Szkodliwy w normalnych czasach zakaz handlu w niedziele jest tym bardziej szkodliwy w okresie pandemii i towarzyszącego jej kryzysu. Zawieszenie zakazu handlu na czas pandemii poprawiłoby sytuację ekonomiczną branży handlowej, chroniłoby miejsca pracy, a także – przez rozłożenie możliwości dokonywania zakupów na siedem zamiast sześciu dni w tygodniu – usprawniłoby dystansowanie społeczne.