Synteza
• W latach 2000-2009 w Bułgarii współczynnik zatrudnienia osób w wieku 55-64 lata wzrósł z 21% do 46%, tym samym doganiając średnią dla państw członkowskich UE (w 2000 r. był najniższy).
• Głównymi czynnikami, które spowodowały tak duży wzrost zatrudnienia wśród osób w wieku okołoemerytalnym były i) podniesienie wieku emerytalnego z 55 do 60 lat dla kobiet, z 60 do 63 lat dla mężczyzn oraz ii) ograniczenie przywileju przechodzenia na tzw. wcześniejsze emerytury z 20% do 6% ubezpieczonych.
• Silny wzrost gospodarczy w ostatniej dekadzie przyczynił się do zwiększenia poziomu zatrudnienia wśród osób starszych. W latach 2000-2009 dynamika PKB sięgała średnio 4,6% rocznie.
• Ze względu na dużą heterogeniczność kohorty w wieku 55-64 lata nie była ona grupą priorytetową polityki rynku pracy. Działania były skierowane raczej do: i) permanentnie bezrobotnych, ii) mniejszości narodowych, iii) osób z podstawowym wykształceniem oraz iv) osób młodych (w wieku 15-24 lata).
• Mimo braku szczególnego zainteresowania analizowaną grupą wiekową na kanwie polityki pracy, dynamika wzrostu współczynnika zatrudnienia dla grupy wiekowej 55-64 lata była wyższa niż w przypadku całego społeczeństwa i grupy osób młodych.
• Wzrostowi poziomu zatrudnienia osób w wieku okołoemerytalnym nie towarzyszyło zwiększenie różnicy w zatrudnieniu mężczyzn i kobiet. Wręcz odwrotnie, luka w poziomie zatrudnienia pomiędzy płciami zmalała o 1/5.
Kontakt do autora:
Dawid Samoń
[email protected]