Analiza 14/2011: Reformujący Holender, czyli jak wydatki na renty zmniejszyć o połowę, na zasiłki dla bezrobotnych – prawie czterokrotnie i pracować o trzy lata dłużej?

Do pobrania:

Analiza: Reformujący Holender, czyli jak wydatki na renty zmniejszyć o połowę, na zasiłki dla bezrobotnych – prawie czterokrotnie i pracować o trzy lata dłużej? [pdf, 645 KB]

Autor:

Mateusz Guzikowski (e-mail: [email protected])

Synteza:

• Dzięki reformom rynku pracy w Holandii znacznie zmniejszyły się wydatki socjalne. Koszty rent z tytułu niezdolności do pracy spadły o ponad połowę, tj. o 2.2 pkt. proc. – z 4 proc. PKB w 1983 r. do 1.8 proc. w roku 2003. Wydatki na zasiłki dla bezrobotnych spadły blisko czterokrotnie – z 3.9 proc. PKB w 1983 r. do 1.1 proc. PKB w 2003 r. O trzy lata wzrósł wiek efektywnego przechodzenia na emeryturę, trwale wzrosły współczynniki zatrudnienia i aktywności zawodowej ludności we wszystkich grupach wiekowych, a szczególnie osób w wieku 55-64 lata.
   
• Przełomem w polityce gospodarczej i rynku pracy było zawarcie pomiędzy partnerami społecznymi a rządem porozumienia w Wassenaar w 1982 r.
   
• Reformy miały charakter kompleksowy. Obejmowały ograniczenie dostępu do wcześniejszych emerytur, zmiany w systemie rentowym, zasiłków chorobowych i zasiłków dla bezrobotnych. Wzmocniły one bodźce pracodawców do zwiększenia zatrudnienia oraz pracowników do dłuższej aktywności zawodowej.
   
• Reformy lat 80. nastawione były na zmniejszenie stopy zastąpienia i wysokości świadczeń, zaś te, wprowadzone w latach 90. ukierunkowane były na ograniczenie skali odpływu z rynku pracy. Początek XXI w. przyniósł reformy utrwalające osiągnięte rezultaty.
   
• Dodatkowym czynnikiem wspierającym i wzmacniającym skutki reform był wzrost gospodarczy będący skutkiem restrukturyzacji gospodarki oraz powiązanym z nią wzrostem popytu na pracę.