Synteza
• Starzenie się ludności to nie katastrofa. Jest to wyzwanie, które, jeśli dziś zostanie zlekceważone, wkrótce powróci ze wszystkimi swoimi konsekwencjami.
• W systemie ochrony zdrowia potrzebne są reformy, nie tylko z powodu starzenia się ludności.
• Początkowo za estymator starzenia się ludności uważano ilość przeżytych lat. Wraz z szybko rosnącą oczekiwaną długością trwania życia zwiastowało to katastrofę w ochronie zdrowia.
• Lepszą determinantą wydatków w ochronie zdrowia niż wiek sam w sobie, jest bliskość śmierci. Prognozy oparte o tę miarę nie przewidują już tak szybkiego wzrostu wydatków.
• Około 1/4 wydatków w ochronie zdrowia generują dwa ostatnie lata życia. Średnio rzecz biorąc, nie ma znaczenia, czy są to ostatnie lata 8 czy 88 latka.
• System finansowania systemu ochrony zdrowia opiera się na piramidzie młodzi – starzy. Wraz ze zmianami struktury wieku populacji potrzebne są reformy w systemie ochrony zdrowia. Może to być m.in. wprowadzenie współpłacenia za usługi, finansowanie bezpośrednie z nadwyżek budżetowych, czy dodatkowe ubezpieczenie zdrowotne.
• Starzenie się ludności jest wyzwaniem dla systemu ochrony zdrowia i już dzisiaj potrzebne są odpowiednie kroki, żeby zapewnić prawidłowe funkcjonowanie systemu w przyszłości. Odpowiedzią na wyzwanie mogą być:
i) (de)regulacje zwiększające konkurencję w sektorze,
ii) zwiększenie nacisku na kształcenie geriatrów i podstawową edukację wszystkich lekarzy w tym zakresie,
iii) przystosowanie stosowanych leków do potrzeb organizmu starszego człowieka,
iv) zmniejszenie udziału leczenia szpitalnego na rzecz usług ambulatoryjnych, opieki długookresowej i opieki w domu,
v) promocja prewencji i zdrowego trybu życia,
vi) aktywne starzenie i stopniowa dezaktywizacji z rynku pracy, oraz
vii) zastosowanie nowych technologii.
Kontakt do autora:
Dawid Samoń
[email protected]