Komunikat FOR: Uporządkujmy dyskusję o kredytach frankowych
Gwałtowny wzrost kursu franka wobec złotego w połowie stycznia br. wywołał falę dyskusji na temat sytuacji osób posiadających kredyty mieszkaniowe w tej walucie i kwestii odpowiedzialności za zaistniałą sytuację. Obecnie w Polsce jest ponad pół miliona takich kredytów. Dopóki wahania kursu franka były rekompensowane coraz niższymi stopami procentowymi w Szwajcarii, większość osób zadłużonych spłacała raty niższe niż osoby posiadające porównywalne kredyty złotówkowe , a same kredyty frankowe nie budziły aż tak powszechnych kontrowersji. Co więcej, najpoważniejsze dyskusje skupiały się wokół działań nadzoru finansowego rozpoczętych już w 2006 r. i zmierzających do ograniczenia dostępności kredytów frankowych. Sytuacja uległa zmianie po decyzji Banku Narodowego Szwajcarii o zaprzestaniu obrony minimalnego kursu wymiany euro na franka, co w praktyce oznaczało także silne umocnienie się franka wobec złotówki (mocno powiązanej z euro). W kulminacyjnym momencie, zaraz po decyzji Banku Szwajcarii, kurs franka wobec złotego przekroczył chwilowo granicę nawet 5 zł. Umocnienie waluty doprowadziło do silnego wzrostu rat kredytów w niej udzielonych i w efekcie, do poszukiwania winnych zaistniałej sytuacji oraz dyskusji, kto za to powinien zapłacić. Obecnie, gdy kurs franka ponownie spadł poniżej 4 zł, natężenie dyskusji spadło. Jednak ponieważ w najbliższym czasie gwałtowny spadek kursu franka jest mało prawdopodobny (choć wcale nie niemożliwy – pamiętajmy, że kursy walutowe są jedną z najbardziej nieprzewidywalnych zmiennych makroekonomicznych), to warto odnieść się przynajmniej do części argumentów podnoszonych w obecnej dyskusji.
W komunikacie przedstawiamy 5 tez, które w ocenie FOR są błędne.
Autor:
Marek Tatała
Kontakt:
Dział komunikacji FOR:
e-mail: [email protected],
tel. +48 22 628 85 11