Marcin Zieliński

Nawet jeśli kogoś stać na ratę, to i tak na „wakacjach kredytowych” skorzysta – Marcin Zieliński, Dziennik Gazeta Prawna

– Pracom nad ustawą o wakacjach kredytowych towarzyszyła zadziwiająca w ostatnich latach polityczna jednomyślność. Ustawę poparło aż 453 posłów i 98 senatorów. Wydawać by się mogło, że sprawa jest oczywista: dłużnikowi należy zawsze współczuć, bo ciąży na nim obowiązek spłaty kredytu, a wierzyciel pieniądze ma, skoro był w stanie je pożyczyć – ocenia Marcin Zieliński, ekonomista Fundacji Forum Obywatelskiego Rozwoju.

Ustawa o dodatku węglowym: Szwarc, mydło i powidło, za które słono zapłacimy – Marcin Zieliński, Dziennik Gazeta Prawna

– Rządy PiS cechuje legislacyjna i budżetowa patologia. „Dodatek węglowy” ma być wypłacany nie z budżetu, lecz z Funduszu Przeciwdziałania COVID-19, którego operatorem jest BGK. Mamy więc do czynienia nie tylko z wyprowadzaniem kolejnych wydatków poza budżet państwa, ale też z realizowaniem ich przez fundusz, który nie został do tego celu powołany – ocenia Marcin Zieliński, ekonomista Fundacji Forum Obywatelskiego Rozwoju.

Z taką, a nawet podobną sytuacją w czasach rządów PO-PSL nie mieliśmy do czynienia – Sławomir Dudek, Marcin Zieliński, Konkret24

– W każdym kraju system podatkowo-składkowy wygląda kompletnie inaczej, np. w Polsce jest składka zdrowotna, a w niektórych krajach jej nie ma. U nas od kwoty wolnej płacimy podatek zdrowotny, a tam, gdzie nie ma takiej składki, kwota wolna jest od niej wolna” – tłumaczy dr Sławomir Dudek, główny ekonomista Forum Obywatelskiego Rozwoju.

Ekonomista Marcin Zieliński z Forum Obywatelskiego Rozwoju w analizie dla Konkret24 zauważył, że „premier Morawiecki, wskazując na podobne jak obecnie stawki WIBOR w 2008 roku, przemilcza jeden ważny fakt: poza absolutną wysokością stóp procentowych istotna jest też ich relatywna zmiana i tempo wzrostu”.

Widać dużą rozbieżność między działaniami rządu i NBP – Marcin Zieliński, Radio ZET

– Za nami dziesiąta z rzędu podwyżka stóp procentowych. Rada Polityki Pieniężnej zgodnie z oczekiwaniami rynku i obawami kredytobiorców podniosła stopy procentowe. Jaki los czeka kredytobiorców? – prognozuje i doradza ekonomista Marcin Zieliński, ekonomista Forum Obywatelskiego Rozwoju.

Po wyborach rząd zafunduje nam rachunek grozy – Sławomir Dudek, Marcin Zieliński, Rzeczpospolita

Oby nie skończyło się dalszym wzrostem zadłużenia, bo przy tak wysokim oprocentowaniu polskich obligacji jest to kurs na górę lodową. Niestety, istnieje dla Polski ryzyko kryzysu podobnego do tego, który wystąpił w Rumunii w 2009 r.

Rachunek od państwa za 2021 rok

W 2021 roku „Rachunek od państwa” wyniósł 30 736 zł na mieszkańca Polski i był o 982 zł wyższy niż rok wcześniej. Łączne wydatki publiczne na mieszkańca były w 2021 roku o 1300 zł wyższe od dochodów. W rezultacie dług publiczny na mieszkańca wzrósł do 37 405 zł (z czego 6946 zł poza konstytucyjną definicją długu i poza kontrolą parlamentu) i był o 2138 zł wyższy niż w 2020 roku. Z powodu nakręcanej przez polityków spirali populizmu wiele wydatków w tym i przyszłym roku wzrośnie. Dodatkowo wzrosną też odsetki od długu publicznego: według „Wieloletniego planu finansowego państwa na lata 2022–2025” odsetki na mieszkańca w tym roku wyniosą 1258 zł, a w roku przyszłym aż 1705 zł.

„Wakacje kredytowe” – kolejny źle policzony i niedopasowany program

Posłowie niemal jednogłośnie zagłosowali za przyjęciem ustawy o „wakacjach kredytowych”. Choć obecnie priorytetem powinno być zduszenie wymykającej się spod kontroli inflacji, politycy opowiedzieli się za programem powszechnym, który poważnie utrudni zadanie Radzie Polityki Pieniężnej. Wszelkie racjonalne pomysły kierowania wsparcia tylko do osób znajdujących się w faktycznie trudnej sytuacji ustąpiły antybankowemu populizmowi głoszonemu przez niemal wszystkie opcje polityczne. 

Ogółem w Polsce mamy ok. 2,1 mln złotowych kredytów hipotecznych, z czego ok. 350 tys., czyli 1/6, to te zaciągnięte wówczas, gdy stopy były bliskie zera – Marcin Zieliński, Rzeczpospolita

I jest to grupa rzeczywiście w najgorszej sytuacji. Nie mieli oni okazji stać się beneficjentami obniżek stóp, ich wynagrodzenia nie zdążyły zwiększyć się na tyle, by zrekompensować wzrost raty, a sama wartość zaciąganych wówczas kredytów była bardzo wysoka – to średnio 340 tys. zł wobec 200 tys. kilka lat lat wcześniej – analizuje Zieliński.