2022-04-19
Synteza:
-
Kolejne podwyżki stóp procentowych przyniosły istotny wzrost rat kredytów o zmiennym oprocentowaniu. Szybko pojawiły się też bardzo kosztowne propozycje „zamrażania” rat płaconych przez kredytobiorców, a także osobliwe twierdzenia o nieadekwatności powszechnie stosowanego wskaźnika WIBOR.
- WIBOR jest wskaźnikiem referencyjnym, na podstawie którego ustala się wysokość oprocentowania, a nie wskaźnikiem kosztów – to, jak wysokie są ponoszone przez banki koszty odsetkowe (a każdy bank ponosi inne), nie ma nic do rzeczy, jeśli chodzi o adekwatność stosowania WIBOR-u.
- Banki zawsze mogą ulokować pozyskane środki w bonach pieniężnych NBP – te siedmiodniowe są oprocentowane według stopy referencyjnej (podstawowej stopy procentowej polskiego banku centralnego). Obecnie stopa referencyjna wynosi 4,5% w skali roku. Żeby banki były skłonne pożyczać kredytobiorcom pieniądze, płacone przez nich odsetki nie mogą być – po uwzględnieniu ryzyka i struktury terminowej stóp procentowych – niższe.
- Gdy rynek przewiduje wzrost stopy referencyjnej, rosną za sprawą tych oczekiwań stawki WIBOR dla dłuższych terminów. Tak samo – w wyniku oczekiwanego obniżenia stopy procentowej – stawki WIBOR dla dłuższych terminów maleją.
Pełna treść komunikatu znajduje się w pliku do pobrania poniżej.
Kontakt do autora:
Marcin Zieliński, ekonomista FOR
[email protected]